Raport Pascala ( 30 )

Ad Modum 1.

Dnia 1 . grudnia 2006 r.dzialajacy w moim imieniu Pan Mecenas Dariusz P.- prowadzacy Kancelarie Adwokacka w Kielcach wniosl kasacje do NSA od wyroku Wojewodzkiego Sadu Admiistracyjnego w Kielcach z dnia 13 pazdziernika 2006 r.sygn.akt :II SA/Ke 471/05.
Gdzie stierdzil : w imieniu skarzacego (...) i na jego wyrazne zadanie , w zwiazku z art.173pkt.2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.Prawo o postepowaniu przed sadami administracyjnymi(Dz.U.Nr.153 poz.1270 ze zm.)
zaskarzam

Aw calosci wyrok Wojewodzkiego Sadu Administracyjnego w Kielcach z dnia 13 pazdziernika 2006 roku wydanego w sprawie sygn.akt II SA/Ke 471/05 , doreczonego pelnomocnikowi skarzacego w dniu 24 listopada 2006 roku , ktorym oddalono skarge na decyzje Samorzadowego Kolegium Odwolawczego w przedmiocie zasilku celowego .

Na podstawie art.174 pkt.1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.prawo o postepowniu
przed sadami administracyjnymi(Dz.U.Nr.153 poz.1270 zezm.)zaskarzonemu wyrokowi

zarzucam

1/naruszenie prawa materialnego tj.art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 Prawo o ustroju sadow administracyjnych
/Dz.U.Nr.153 poz.1269 ze zm./ poprzez bledna jego wykladnie i niewlasciwe zastosowanie .

2/naruszenie przepisow postepowania zawartych w ustawie z dnia 30 aierpnia 2002 r.Prawo o postepowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U.Nr.153 poz.1270ze zm.),
ktore to uchybienia mialy istotny wplyw na wynik sprawy a mianowicie :
- art.62 pkt.1 polegajace na blednym i niezasadnym uznaniu przez Wojewodzki Sad Administracyjny w Kielcach , ze zostaly skompletowane niezbedne dokumenty w sprawie oraz , ze zapoznal sie z wszystkimi prawidlowo zlozonymi przez skarzaca(?) dokumentami w sprawie ;
- art.113 paragraf 1 polegajacy na niezasadnym uznaniu przez Wojewodzki Sad Administracyjny w Kielcach , ze sprawa zostala dostatecznie wyjasniona , podczas gdy w rzeczywistosci konieczne i celowe bylo glebsze przeanalizowanie sprawy , co skutkowalo takze powtorzeniem przez Wojewodzki Sad Administracyjny bledow popelnionych przez organy wydajace w sprawie niniejszej decyzje , a to m inn.dowolnosc przy ich wydaniu ;

Wskazujac na powyzsze
wnosze

1) o uchylenie w calosci zaskarzonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewodzkiemu Sadowi Administracyjnemu w Kielcach

ewentualnie

2) o uchylenie w calosci zaskarzonego orzeczenia i rozpoznania skargi ;

3)o zasadzenie na rzecz sskarzacego kosztow postepowania wedlug norm przepisanych ;

4)o zasadzenie na rzecz pelnomocnika kosztow nieoplaconej pomocy prawnej udzielonej skarzacemu z urzedu i w zadnej czesci przez niego nieuiszczonej .

Uzasadnienie

Zaskarzonym orzeczeniem z dnia 13 pazdziernika 2006 roku wydanym w sprawie sygn.akt
II SA/Ke 471/05 i doreczonego pelnomocnikowi skarzacego w dniu24 listopada 2006 roku Wojewodzki Sad Administracyjny w Kielcachoddalil skarge (...)na decyzje Samorzadowego Kolegium Odwolawczego w Kielcach w przedmiocie zasilku celowego .

Skarzacy podnosi , iz w calosci nie zgadza sie z powyzszym wyrokiem , gdyz jest on dla niego krzywdzacy i choc uzasadnienie jego wniosku o udzielenie zasilku moglo nie byc standardowe , to jednak tak samo sluszne i niezbedne jak i inne wnioski uwzgledniane przez zmijeski Osrodek Pomocy Rodzinie .

Wojewodzki Sad Administracyjny w sposob calkowicie dowolny uznal te sprawe za dostatecznie wyjasniona , w sytuacji , gdy winien byl wnikliwie zapoznac sie z zalaczonymi do skargi zalacznikami .

Sad ten zdaniem skarzacego blednie przyjal i tym samym powtorzyl za organami wydajacymi decyzje ,iz wniosek o zasilek celowy skarzacego nie zasluguje na uwzglednienie . Argumentacja Sadu przedstawiona w uzasadnieniu wyroku sprowadza sie
w zasadzie do powtarzania ,ze sa inne wazniejsze potrzeby niz wniosek skarzacego .
Sad w zasadzie w zadnym miejscu nie wypowiedzial sie co do tego czy rzeczywiscie wniosek (...)jest "mniej wazny" od innych , a przeciez dotyczyl on dochodzenia przez skarzacego swoich praw zwiazanych z dochodzeniem popdstawowych potrzeb zyciowych .
Pomimo iz wniosek ten oraz argumentracja nie byla standartowa , to jednak z pewnoscia miescila sie w katalogu spraw , na ktore pieniadze winny byc przeznaczone .
Tego juz Sad nie kwestionowal , a zatem milczaco przyznal , ze wyrazona przez skarzacego potrzeba zasluguje w calosci na uwzglednienie .

Wskazac nadto nalezy ,ze wbrew twierdzeniom Sadu zasada wyrazona w art.3 ust.1 ustawy o pomocy spoledcznej z dnia 12 marcca 2004 roku zgodnie z ktora pomoc spoleczna ma za zadfabnie wspierac osoby i rodziny w wysilkach zmierzajacych do zaspokojenia niezbednych potrzeb i umozliwiac im zycie w warunkach odpowiadajacych godnosci czlowieka zostala zlamana , albowiem to wlasnie umozliwienie skarzacemu wziecia udzialu w rozprawie przed Sadem Administracyjnym i nalezyte reprezentowanie jego interesow moglo mu umozliwic wygranie sprawy , a zatem uzyskanie warunkowdo zycia w warunkach odpowiadajacych godnosci czlowieka.

Pomyslne dla skarzacego orzeczenie Sadu skutkoaloby na dwa ssposoby, po pierwsze skarzacy nie musialby korzystac z pomocy sspolecznej lub w mniejszym zakresie , a zatem zaoszczedzone w ten sposob pieniadze moglyby zostac przeznaczone na pomoc ddla innych osob , a po drugie skarzacy poprzez niekorzzystanie z tejze pomocy , lub korzystanie w mniejszym rozmiarze mialby wieksze poczucie wlasnej godnosci i wartosci i niedbylby tak skrepowany proszac o nia tak czesto i w takim rozmiarze .

Nie ulega bowiem watpliwosci , iz proszenie sie o pomoc w takich wypadkaxch powwoduje obnizenie wlasnej wartosci , godnosci oraz wpedza w stan skrepowania i wstydu .

Poza sporem pozostaje takze i to , ze mozliwosc uczestniczenia w rozsprawie przed
Sadem jest zagwarantowana przez Konstytucje i akty prawa nizszej rangi nawet gdy uczzestniczenie w rozprawach nie jest obowiazkowe .

Dlatego tez majac na uwadze wszystkie powyzsze okolicznosci skarga kasacyjna jest uzasadniona .

W zalaczeniu
odpis skargi kasacyjnej . Adwokat
Dariusz P.
Ad modum 2 .
Z braku srodkow na podroz do W.mimo stsran - nie moglem byc na rozprawie .
Pan Mecenas lojalnie zawiadomil mnie , ze tez nie bedzie .
Na rozprawie byl wiec tylko NSA .

Ad modum 3.

Po rozprawie w dniu 30.pazdziernka 2007 r. NSA wydal wyrok sygnatura akt I OSK 90//07 w ktorym :

1/ oddala skarge kasacyjna
2/przyznaje od Wojewodzkiego Sadu Administracyjnego w Kielcach na rzecz adwokata(...)kwote 120 zl.(sto dwadziescia zlotych)tytulem nieoplaconej pomocy prawnej z urzedu + 26.40 zl(dwadziescia zesc zlotych czterdziesci groszy)tytulem podatku od towarow i uslug. (Na orginale wlasciwe podpisy ,okragla pieczec etc)

Uzasadnienie

Samorzadowe Kolegium Odwolawcze w Kielcach decyzja z dnia 10 listopada 2004 roku Nr.SKO 405/2168/553/04 utrzymalo w mocy decyzje wydana z upowaznienia Prezydenta Miasta przez Glownego Specjaliste Miejskiego Osrodka Pomocy Rodzinie w Kielcach z dnia 17 wrzesnia 2004 r.Nr.MOPR-8141/103/20/2004 odmawiajaca przyznania (...)
pomocy spolecznej w formie zasilku celowego w kwocie 70 zl. na przejazd do Krakowa i z powrotemw celu wziecia w dniu 23v wrzesnia 2004 roku udzialu w rozprawach przed Wojewodzkim Sadem Administracyjnymw Krakowie .

W uzasadnieniu tego roztrzygniecia organ ten wskazal ,ze(...)wniosek z dnia 9 wrzesnia 2004 r.o przyznanie powyzszego zasilku umotywowal "osobista obrona jego godnosci i poczucia ssprawiedliwosci na elementarnym poziomie ".

Decyzja z dnia 17 wrzesnia 2004 r.organ pierwszej instancji odmowil przyznania zadanej pomocy spolecznej ze wzgledu na ograniczone srodki finnsowe oraz fakt , iz stawiennictwo w Sadzie nie jest obowiazkowe . Organ podkreslil , ze skarzacy jest objety comiesieczna pomoca finansowa i rzeczowa w miare posiadanych srodkow finansowych .

Od tej decyzji (...)zlozyl odwolanie podnoszac ,ze odmowa przyznania mu zasilku celowego ma na celu ponizenie go oraz wykluczenie ze sspoleczenstwa i dowodzi jaskrawej dyskryminacji jego osoby .Skarzacy wniosl o przesluchanie Prezydenta i Wiceprezydenta Miasta Kielce i rozpatrzenie sprawy na rozprawie .

Samorzadowe Kolegium Odwolawze w Kielcahc decyzja z dnia 10 listopada 2004 r.uznalo to odwolanie za bezzasadne .W jej uzasadnieniu wskazalo , ze z tresci przepisu art.2 ust.1 i art.3 ust.1ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy spolecznej (Dz.U.z 2004 r.Nr.64 poz.593 zezm.; dalej ustawy o pomocy spolecznej wynika, ze osoba wystepujaca o przyznanie pomocy spolecznej powinnaprzede wszystkim pokrywac wydatki zwiazane z utrzymaniem z wlasnych dostepnych jej srodkow . Dopiero brak jakichkolwiek srodkow na pokrycie tych wydatkow stwarza mozliwosc otrzymania pomocy w pelnym zakresie .
Organ jest uprawniony takze do przyznania ograniczonej pomocy finansowej.
Powinien miec jednak na uwadze wlasne mozliwosci finansowe oraz sytuacje istniejaca na terenie jego dzialania bowiem w wypadku gdy w obrebie jego dzialania znajduja sie osoby w trudniejszej sytuacji materialnej , ograniczone srodki finansowe moga spowodowac brak funduszy na pomoc dla osob bardziej potrzebujacych .Dopiero po ustaleniu ,ze taka pomoc jest niezbedna organ moze (choc nie musi) przyznac zasilek ceelowy , biorac pod uwage przytoczone wyzej okolicznosci - przemawiajace zarownbo za udzieleniem pomocy jak i przeciw jej udzieleniu .

Organ odwolawczy przytaczajac tresc art.39 i art.3 ust.4 ustawy o pomocy spolecznej zmuszony jest dokonywac hierarchii potrzeb zgloszonych przez osoby i rodziny znajdujace sie w trudnej sytuacji bytowej , pponiewaz Gmina nie moze wydawac wiecej srodkow z pomocy spolecznej niz posiada . Organ I instancji nie moze zaspokajac wszystkich potrzeb wnioskodawcy w oczekiwanej przez niego formie i wysoosci , gdyz w obrebie jego dzialania znajduja sie osoby w rownie trudnej sytuacji , a nawwet jeszcze bardziej potrzebujace - nieposiadajace dochodow i majace na utrzymaniu dzieci .
Organ odwolawczy przyznal ,iz z punktu widzenia (...) przyznanie zasilku celowego na zakup biletow do Krakowa oraz posilek w celu uczestnictwa w rozprawach jest dla skarzacego sprawa istotna .Jednakze organ I instancji odmawiajac przyznania zadanego przez wnioskodawce zasilku celowego nie naruszyl zasad wspolzycia spolecznego .
Dodano , ze (....)jest pod stala opieka pomocy spolecznej , ktora nie pozostawia go bez wsparcia i co miesiac przyznaje mu zasilki pieniezne na zywnosc , srodki czystosci , leki ) oraz swiadczenia niepieniezne w formie obiadow .

Odnoszac sie do zadania rozpatrzenia sprawy ( na rozprawie adminnistracyjnej)Kolegium wskazalo , ze nie istnieje taka potrzeba , gdyz zna zarzuty strony dotyczace zaskarzonej decyzji oraz stanowisko organu I instancji .
Pozostale , podnoszone przez (...)kwestie nie moga byc ocenione przez Kolegium
bowiem wykraczaja poza uprawnienia organu .

W skardze wniesionej do Wojewodzkiego Sadu Administracyjnego w Kielcach skarzacy zarzucil ,ze organ II instancji wydal decyzje ostateczna na posiedzeniu niejawnym , a nie na rozprawie , na ktorej przesluchano by powolanych przez niego swiadkow i przeprowadzono stosowny dowod . Podniosl ,ze nie wysluchano go , a postepowanie odwolawcze przeprowadzone zostalo niezgodnie z przepisami kpa . Zdaniem skarzacego , w ten sposob zostal wykluczony z udzialu w postepowaniu , pozbawiono go prawa dostepu do wymiaru sprawiedliwosci , obrony swego intersu prawnego i faktycznego , jak rowniez prawa do rzetelnej administracji . Naruszono takze jego prawa zagwarantowane w art.2.7,30,32 i 45 Konstytucji .Wskazal , iz niestawiennictwo na wyznaczonych na dzien 23 kwietnia 2004 r.przed Wojewodzkim Sadem Administracyjnym w Krakowie rozprawach , wplynelo negatywnie na rozpatrzenie jego skargi . Dodatkowo podniosl , ze jest zawiedziony odmowa przyznania zadanego zasilku celowego , bowiem zawsze kiedy odbieral decyzje bezposrednio w organie I instancji byly one dla niego pozytywne .
Zarzucil ponadto ,ze zaskarzona decyzja jest pozbawiona uzasadnienia merytorycznego .

W odpowiedzi na skarge organ odwolawczy wniosl o jej oddalenie z powodow wskazanych w uzasadnieniu zaskarzonej decyzji .

Wojewodzki Sad Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 13 pazdziernika 2006 r.oddalil skarge na te decyzje (pkt.1 sentencji)oraz zasadzil na rzecz adwokata ustanowionego z urzedu kwote 292.80zl.tytulem kosztow nieoplaconej pomocy prawnej udzielonej z urzedu , w tym 52.80 zl podatku VAT (pkt.II sentencji).

W jego uzasadnieniu wskazano , ze zgodnie z ogolna zasada wyrazona w art.3 ust .1 ustawy o pomocy spolecznej , pomoc ta wwspiera osoby i rodziny w wysilkach zmierzajacych do zaspokojenia niezbednych potrzeb i umozliwia im zycie w warunkach odpowiadajacych godnosci czlowieka .Zgodnie z art.2 ust . 1 tej ustawy , pomoc spoleczna jest instytucjha polityki spolecznej panstwa , majaca na celu umozliwienie osobom i rodzinom przezwyciezenie trudnych sytuacji zyciowych , ktorych nie sa w stanie pokonywac, wykorzystujac wlasne uprawnienia, zasoby i mozliwosci .
Uszczegolowieniem powyzszych zasad jest m inn.art.39 ust.1 tej ustawy , zgodnie z ktorym w celu zaspokojenia niezbednej potreby bytowej moze byc przyznany zasilek celowy z pomocy spolecznej .Tresc tego przepisu wskazuje , ze decyzja w przedmiocie przyznania zasilku celowego nalezy do kategorii uznaniowych .

Decyzja podejmowana przez organ na zasadzie uznania administracyjnego jest niczym innym jak dopuszczona przez ustawe mozliwoscia wyboru sposobu rozstrzygniecia , co na gruncie rozpoznawanej sprawy administracyjnej oznacza , ze organ moze , ale nie musi przyznawac zasilek celowy z pomocy spolecznej .

Wprawdzie decyzje administracyjne wydawane przez organy administracji publicznej pozostaja pod kontrola sadu administracyjnego tak jak kazde inne , ale zakres tej kontroli uksztaltowany jest inaczej . Sad administracyjny bada zgodnosc z prawem takich decyzji , a nie celowosc ich wydania i roztrzygniecia sprawy administracyjnej .
W orzeczinictwie Sadu Najwyzszego wyrazono poglad , ze jezeli decyzja zostala wydana zgodnie z prawem , to chocby w ocnie sadu administracyjnego byla niesluszna nie ulega uchyleniu , poniewaz Sad ten nie jest uprawniony do badania merytorycznej zasadnosci (celowosci) decyzji . Ta regula ma zastosowanie zarowno wtedy , gdy decyzja ma charakter zwiazany , jak i gdy przepis prawa materialnego nie okresla wiazaco sposobu zalatwienia sprawy , dajac organowi mozliwosc wyboru sposobu jej zalatwienia ( por.wyrok SN z dnia 19 marca 1985 r.II ARN 18/83 NP 1987 r.Nr.2 st.119 ) .

Zakres sadowej kontroli decyzji o charakterze uznaniowym jest zatem zawezony do kryterium zgodnosci z prawem , a jak wyzej wskazano , kontroli nie podlegaja kryteria slusznosci czy celowosci . Sad ten nie jest uprawniony do zastepowania organow administracji w dzialaniu przez ocene celowosci wwydanych decyzji .(por.wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2000 r. II SA 941/999).

Dlatego tez kontrola sadu zmierza do ustalenia , czy na podstawie obowiazujacych przepisow prawa dopuszczalne bylo wydanie decyzji uznaniowej , czy organ przy wydaniu decyzji nie przekroczyl granic uznania administracyjnego i czy uzasadnil rozstrzygniecie dostatecznie zindywidualizowanymi przeslankami . Uznanie administracyjne nie oznacza , iz organ moze podejmowac decyzje w kwestii przyznania zasilku celowego w sposob calkowicie dowolny . Instytucja uznania administracyjnego
nie wyraza sie bowiem w swobodzie oceny w danym stanie faktycznym sprawy okolicznosci odpowiadajacych kierunkowym dyrektywom wyboru , ale w mozliwosci negatywnego dla strony rozstrzygniecia nawet przy ustaleniu zaistnienia u osoby ubiegajacej sie o zasilek celowy niezbednej potrzeby bytowej . Ocena czy przeslanki przyznania zasilku
celowego istnieja w konkretnej sprawie moze byc dokonana po dokladnym wyjasnieniu okolicznosci faktycznych i wykorzystaniu przez organ administracji wsystkich mozliwosci wrzenie calego materialu dowodowego w sprawie (art.77 par.1 kpa ).
Z kolei przepis art.7 kpa statuuje naczelna zasade postepowania administracyjnego - zasade prawdy obiektywnej . Tresc tego przepisu oznacza , ze obowiazkiem organu jest ustalenie stanu faktycznego zgodnie ze stanem rzeczywistym .

Odnoszac dotychczasowe spostrzezenia do rozpatrywanej sprawy stwierdzic nalezy , zze organy obu instancji uczynily zadosc obowiazkom ciazacym na nich z mocy powolanych przepisow . Zbadaly bowiem sprawe wszechstronnie w oparciu o nalezycie zgromadzony material dowodowy oraz dokonaly odpowiadajacej wymogom prawnym oceny materialu dowodowego .

Z uzasadnienia zaskarzonej decyzji wynika ,ze odmowa przyznania skarzacemu zasilku celowego podyktowana byla ograniczonymi srodkami finansowymi Miejskiego Osrodka Pomocy Spolecznej (?)oraz duza liczba osob ubogich ubiegajacych sie o pomoc .
Wskazano rowniez , iz organ I instancji zmuszony jest dokonywac hierarchii potrzeb zglaszanych przez osoby i rodziny znajdujace sie w trudnej sytuacji bytowej , poniewaz Gmina nie moze wydawac wiecej srodkow z pomocy spolecznej niz posiada .
Podkreslono , iz organ I instancji nie moze zaspokajac wszystkich potrzeb skarzacego w oczekiwanej przez niego formie i wysokosci , gdyz w obrebie jego dzialania znajduja sie osoby w rownie trudnej sytuacji , a nawet jeszcze bardziej potrzebujace - njieosiagajace dochodow i majace na utrzymaniu dzieci . Organ odwolawczy przyznal , iz z punktu widzenia interesu skarzacego przyznanie zasilku celowego na zakup biletow do Krakowa oraz posilek w celu uczestnictwa w rozprawach jest dla niego sprawa istotna , jednakze z uwagi na powyzsze okolicznosci wydanie decyzji odmownej jest uzasadnione .

Wskazujac na powyzsze stwierdzic nalezy ,ze organy zgodnie z wymogami art.107 par.3 kpa uzasadnily decyzje odmowne , a w konsekwencji nie mozna postawic im zarzutu dowolnsci . W zwiazku z tym zarzut , iz zaskarzona decyzja pozbawiona jest uzasadnienia merytorycznego jest bezsasadny .

Sad nie dopatrzyl sie sformulowanych w skardze zarzutow , iz organy baruszyly wyrazone w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej 1) zasade sprawiedliwosci spolecznej (art.2) 2) dzialaly poza prawem (art.7),3 ) naruszyly godnosc skarzacego(art,30) oraz zasade rownego traktowania(art.32) .

Brak jest rowniez podstaw do uznania , ze skarzacy jest przez organy szykanowany ,
skoro jak wynika z tresci zaskarzonych decyzji regularnie otrzymuje z opieki spolecznej swiadczenia pieniezne( na zywnosc , leki , srodki czystosci ) oraz niepieniezne w formie obiadow .

Zarzut ,ze organ odwoawczy powinien rozpatrzyc sprawe na rozprawie , a nie na posiedzeniu niejawnym nie jest zasadny . Przepis art.17 ustawy z dnia 12 pazdziernika 1994 r. o samorzadowych kolegiach odwolawczych (tj Dz.U.z 2001 r.Nr.79 poz.856 ze zm.) przewiduje rozpatrzenie sprawy na posiedzeniu niejawnym , z ktorej mozliwosci prawnej organ skorzystal .

Odnoszac sie do podniesionego przez skarzacego na rozprawie w dniu 13 pazdziernika 2006 r.zarzutu , ze z uwagi na fakt , iz nie mogl sie stawic na rrozprawie przed
Wojewodzkim SademAdministracyjnym w Krakowie w dniu 23 wrzesnia 2004 r. przegral sprawe - nalezy stwierdzic , ze jest bezzasadny . Zgodnie z art.106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 Prawo o postepowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz,U.Nr.153 poz.1270 ze zm.) dalej ppsa, sad administracyjny orzeka w zasadzie na podstawie materialu dowodowego zgromadzonego w postepowaniu przed organami administracji . W postepowaniu przed tymi sadami postepowanie dowodowe moze byc prowadzone tylko jako postepowanie uzupelniajace ,ograniczone do dowodow z dokumentow . Prowadzenie jakichklwiek innych ddowodow poza dowodami z dokumentow jest niedopuszczalne.
W siwetle powyzszego Sad dzialajac na podstawie art.151 ppsa, skarge oddalil .
Orzezenie zawarte w pkt.I wyroku oparto o par.19 i par. 18 ust. 1 pkt.1 lit."c"
rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwosci z dnia 28 wrzesnia 2002 r.w sprawie oplat za czynnosci adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Panstwa kosztow nieoplaconejpomocy prawnej udzielonej z urzedu .( Dz.U.Nr.163 poz.1348 ze zm.) w zwiazku z art.250 ppsa.
W skardze kasacyjnej od tego wyroku pelnomocnik skarzacego wniosl o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sadowi I instancji lub o uchylenie w calosci zaskarzonego orzeczenia i rozpoznanie skargi oraz zasadzenie na rzecz skarzacego kosztow postepowania wedlug norm przepisanych i zasadzenie na rzecz pelnomocnika kosztow nieoplaconej pomocy prawnej udzielonej skarzacemu z urzedu i w zadnej czesci przez niego nie uiszczonej .
Zarzucil naruszenie prwa materialnego tj.art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sadow administracyjnych(Dz.U.Nr.153 poz.1269 ze zm.; dalej Prawo o ustroju sadow administracyjnych) poprzez bledna jego wykladnie i niewlasciwe zastosowanie .
Zarzucil rowniez naruszenie przepisow postepowania tj.art.62 pkt. 1 ppsa polegajace na blednym i niezasadnym uznaniu przez Sad I instancji ,ze zostaly skompletowane niezbedne dokumenty w ssprawie i ze Sad ten zapoznal sie z wszystkimi prawidlowo zlozonymi przez skarzacego dokumentami oraz narusszenie art.113 par.1 ppsa poprzez
bezzasadne uznanie przez Sad I instancji , ze sprawa zostala dostatecznie wyjasniona,
podczas gdy w rzeczywistosci konieczne i celowe bylo glebsze przeanalizowanie sprawy, co skutkowalo powtorzeniem przez ten Sad bledow popelnionych przez organy wydajace decyzje w niniejszej sprawie , tzn. minn.dowolnosci pzy ich wydaniu .
W uzasadnieniu skargi wskazano , ze Sad I instancji w sposob calkowicie dowolny uznal te sprawe za calkowicie wyjasniona , w sytuacji gdy winien byl wnikliwie zapoznac sie
z dolaczonymi do skargi zalacznikami . Sad ten blednie przyjal i tym samym powtorzyl za organami wydajacymi decyzje , iz wniosek o zasilek celowy nie zasluguje na uwzglednieie . Argumentacja Sadu przedstawiona w uazasadnieniu wyroku sprowadza sie w zasadzie do powtorzenia , ze sa inne wazniejsze potrzeby niz wniosek skarzacego .
Sad w zasadzie w zadnym miejscu nie wypowiedzial sie czy rzeczywiscie wniosek skarzacego jest "mniej wazny" od innych , a przeciez dotyczyl on bezposrednio dochodzenia przez skarzacego swoich praw zwiazanych z zaspokajaniem podstawowych potrzeb zyciowych .
Pomimo , iz wniosek ten oraz jego argumentacja nie byla standardowa , tojednak z pewnoscia miescila sie w katalogu sspraw , na ktore pieniadze powinny byc przeznaczone . Tego zas Sad I instancji nie kwestionowal , a zatem milczaco prrzyznal , ze wyrazona przez skarzacego potrzeba zasluguje na uwzglednienie .

Dodatkowo wskazano ,ze wbrew twierdzeniom Sadu zasada wyrazona w art.3 ust.1 ustawy o pomocy spolecznej , zgodnie z ktora pomoc tam ma za zadanie wspierac osoby i rodziny w wysilkach zmierzajacych do zaspokojenia niezbednych potrzeb i umozliwic im zycie w warunkach odpowiadajacych godnosci czlowieka zostala zlamana , poniewaz umozliwienie
skarzacemu wziecia udzialu w rozprawie przed sadem administracyjnym i nalezyte reprezentowanie jego interesow moglo mu umozliwic wygranie sprawy , a zatem
uzyskanie warunkow do zycia odpowiadajacych godnosci czlowieka . Pomyslne dla skarzacego orzeczenie Sadu skutkowaloby na dwa sposoby , po pierwsze skarzacy nie musialby korzystac z pomocy spolecznej w ogole lub w mniejszym zakresie , a zatem zaoszczedzone w ten sposob pieniadzemoglyby zostac przeznaczone na pomoc dla innych rodzin , a po drugie skarzacy poprzez niekorzystanie z tej pomocy lub korzystanie w mniejszym rozmiarze mialby wieksze poczucie wlasnej godnosci i wartosci i nie bylby tak skrepowany proszac o nia tak czesto i w takim rozmiarze . Nie ulega watpliwosci,
iz proszenie o pomoc w takich wypadkach powoduje obnizenie wlasnej wartosci , godnosci oraz wpedza w stan skrepowania i wstydu .
Poza sporem poostaje takze fakt ,ze mozliwosc uczestnictwa w rozprawie (? ) przed sadem zagwarantowana jest w Konstytucji i aktach prawa nizszej rangi , nawet gdy uczestnictwo to nie jest obowiazkowe .

Naczelny Sad Administracyjny zwazyl ,co nastepuje :

Skarga kasacyjna nie zaasluguje na uwzglednienie .
Stosownie do przepisu art.183 par. 1 ppsa Naczelny Sad Administracyjny rozpoznaje sprawe w granicach skargi kasacyjnej ., bierze jednak z urzedu pod rozwage niewaznosc postepowania . Strony moga przytaczac nowe uzasadnienie podstaw
kasacyjnych. Niewaznosc postepowania zostala okreslona w aart.183 par.2 ppsa , ale zadana z jej postaci , w tym przepisie wyszczegolnionych , tu nie wystepuje .

Podstawy skargi kasacyjnej zostaly okreslone w przepisie art.174 ppsa. Zgodnie z tym
przepisem skarge kasacyjna mozna oprzec na naruszeniu prawa materialnego przez bledna wykladnie lub niewlasciwe zastosowanie ( pkt.1 tego przepisu ) lub na naruszeniu przepisow postepowania , jezeli uchybienie to moglo miec istotny wplyw na wynik sprawy ( pkt.2 tego przepisu ) .
Zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez bledna wykladnie i niewlasiwe zastosowanie art.1 ustawy Prawo o ustroju sadow administracyjnych nie moze odniesc zamierzonego skutku , poniewaz w jego uzasadnieniu w ogole nie wskazano na czym polega bledna wykladnia i niewlasciwe zastosowanie powyzszego przepisu przez Sad I instancji . Ponadto art.1 powolanej ustawy ma zlozona budowe , gdyz sskladasie z dwwoch paragrafow , w skardze zas nie okreslono dokladnie , ktory z nich zostal naruszony . Tak sformulowany zarzut nie moze stanowic usprawiedliwonej podstawy skargi kasacyjnej , okreslonej w art. 174 pkt. 1 ppsa .
Dodac trzeba , ze z przepisu art. 1 Prawo o ustroju sadow administracyjnych wynika ,
iz sady administracyjne sprawuja m.inn.kontrole dzialalnosci administracji publicznej ( par.1 ) pod wzgledem zgodnosci z prawem , jezeli ustawy nie stanowia inaczej ( par.2) . Przedmiot kontroi dzialalnosci administracji publicznej przez sady administracyjne zostal sprecyzowany w art.3 par.2 pkt.1-8 ppsa . Kontrola ta obejmuje m.inn. orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne ( pkt.2 tego przepisu ) . Przedmiotem kontroi Sadu I instancji byla zas decyzja administracyjna, czyli akt o ktorym mowa w art.3 par.2 pkt.1 ppsa .
W podstawach skargi kasacyjnej zarzucono rowniez naruszenie przepisow postepowania w stopniu majacym istotny wplyw na wynik sprawy tj.art.62 pkt.1 ppsa i art.113 par. 1 ppsa .
Zarzut naruszenia art.62 pkt.1 ppsa polegac mialby na blednym i niezasadnym uznaniu przez Sad I instancji , iz w sprawie zostaly zgromadzone niezbedne dokumenty i zaoznano sie ze wszystkimi dokumentami zlozonymi przez skarzacego .
Stosownie do art.62 pkt.1 ppsa przewodniczacy wydzialu lub wyznaczony sedzia zarzadza skompletowanie niezbednychg akt , a w razie potrzeby takze innych dowodow .
Zarzut naruszenia tego przepisu jest chybiony . Nie wskazuje on bowiem jakie dokumenty pominieto pry ocenie materialu dowodowego .
Sad pierwszej instancji wypelnil natomiast obowiazek wynikajacy z tego przepisu , gdyz orzekal na podstawie caloksztaltu materialu dowodowego zgromadzonego w nadeslanych aktach administracyjnych organow I i II instancji .
Sluszne przy tym jest stanowisko Sadu I instancji , iz w postepowaniu przed sadami administracyjnymi postepowanie dowodowe moze byc prowadzone jako postepowanie
uzupelniajace , ograniczone do dowodow z dokumentow , a prowadzenie jakichkolwiek innych dowodow jest niedopuszczalne .Zgodnie bowiem z art. 106 par. 3 ppsa sad moze z urzedu lub na wniosek stron przeprowadzic dowody uzupelniajace z dokumentow , jesli jest to niezbedne do wyjasnienia istotnych watpliwosci i nie spowoduje nadmiernego przedluzenia postepowania w sprawie .
Bezpodstawny jest rowniez zarzut niedostatecznego wyjasnienia przez Sad I instancji , czy odmowa przyznania skarzacemu zasilku celowego byla zasadna z uwagi na wazniejsze potrzeby innych osob korzystajacych z pomocy spolecznej .
Decyzja w przedmiocie przyznania zasilku celowego nalezy do kategorii uznaniowych .
Wynika to z tresci art.39 ust. 1 ustawy o pomocy spolecznej , zgodnie z ktorym
w celu zaspokojenia niezbednej potrzeby bytowej moze zostac przyznany zasilek celowy z pomocy spolecznej . Organ administracji ma zatem mozliwosc wyboru rozstrzygniecia .
Jak slusznie zauwazyl Sad I instancji instytucja uznania administracyjnego oznacza mozliwosc negatywnego dla strony rozstrzygniecia nawet przy ustaleniu zaistnienia u osoby ubiegajacej sie o zasilek celowy niezbednej potrzeby bytowej .
Sadowa kontrola decyzji administracyjnych o charakterze uznaniowym jest wykonywana na podstawie kryterium zgodnosci z prawem i kontroli tej nie podlegaja kryteria slusznosci czy celowosci ( art.1 par.2 Prawa o ustroju sadow administracyjnych) .
Prawidlowo przyjal Sad I instancji , iz organy administracji w wyczerpujacy sposob zebraly i rozpatrzyly caly material dowodowy ( art.77 par.1 kpa ) i na jego podstawie wyjasnily wszystkie okolicznosci faktyczne sprawy(art.7 kpa) .
Z ustalen tych wynika , iz odmowa przyznania zasilku celowego byla podyktowana ograniczonymi srodkami finansowymi osrodka pomocy spolecznej oraz duza liczba osob ubogich ubiegajacych sie o pomoc i zwiazana z tym hierarchia potrzeb zgloszonych przez osoby znajdujace sie w trudnej sytuacji bytowej .
Bazzasadne jest natomiast twierdzennie skargi , iz Sad I instancji nie wyjasnil dlaczego potrzeby bytowe skarzacego sa mniejszej wagi niz potrzeby innych osob , poniewaz w uzasadnieniu zaskarzonego wyroku przyjeto , iz z uwagi na uznaniowy charakter decyzji o przyznaniu zasiku celowego i ograniczone mozliwosci finansowe organu pomocy spolecznej , w pierwszej kolejnosci powinny byc zaspokajane potrzeby bytowe osob , ktore znajduja sie w najtrudniejszej sytuacji materialnej tzn. nieosiagajace dochodow i majace na utrzymaniu dzieci .
Podobnie zarzut , iz Sad I instancji powtorzyl jedynie argumenty przytoczone przez organy administracji . W uzasadnieniu wyroku Sad ten wyjasnil bowiem motywy swojego rozstrzygniecia obejmujace przeslanki , z powodu ktorych orzeczenia organow administracji uznal za zgodne z prawem . Do tego Sad ten orzeka na podstawie materialu dowodowego zgromadzonego w postepowaniu wyjasniajacym i nie jest zwiazany zarzutami skargi ( art.106 par.3.107,134 par.1 ppsa ).
Z tych wzgledow Naczelny Sad Administracyjny dzialajac na podstawie art.184 ppsa oddalil skarge kasacyjna .
Zgodnie z tym przepisem skarga kasacyjna podlega oddaleniu , jesli nie ma usprawiedliwionych podstaw , albo jezeli zaskarzone orzeczenie mimo blednego uzasadnienia odpowiada prawu .
Wniosek o zasadzenie kosztow postepowania na rzecz skarzacego nie zasluguje zas na uwzglednienie , gdyz stsownie do art.203 pkt.1 ppsa stronie , ktora wniosla skarge kasacyjna nalezy sie zwrot poniesionych przez nia niezbednych kosztow postepowania kasacyjnego - od organu , jezeli w wyniku uwzglednienia skargi kasacyjnej zostal uchylony wyrok Sadu I instancji oddalajacy skarge . Skarga kasacyjna zostala jednakze oddalona.
Natomiast rozstrzygniecie o kosztach na rzecz pelnomocnika z urzedu z tytulu nieoplaconej pomocy prawnej udzielonej skarzacemu z urzedu zostalo oparte na podstawie art.250 ppsa w zwiazku z par.2 ust.3 oraz par.18 ust. 1 pkt.1 lit "c" i par.18 ust.1 pkt.2 lit "b" rozporzadzenia Ministra Sprawiedliwosci w sprawie oplat za czynnosci adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Panstwa kosztow nieoplaconej pomocy prawnej udzielonej z urzedu .

( okragla pieczec i uwaga : Na oryginale wlasciwe podpisy .Podpis i imienna pieczec Starszego Inspektora Sadowego )

Ad modum 4.Pomimo szczegolowych ustalen organow i instancji sadowych calkowicie tutaj pominieto okolicznosc faktyczna ,ze ubiegalem sie o prawo uczestniczenia w 14 rozprawach jakie tamtego dnia rozpatrywal Wojewodzki Sad Administracyjny w Krakowie .
Dotyczyly te sprawy moich podstawowych praw do przetrwania , do sprawiedliwosci , do godnosci etc. Natomiast caly czas wspomina sie tutaj o jakiejs jednej sprawie - dlaczego ? Wypacza to caly tok rozumowania , gdyz sugeruje ,ze byla jakas sprawa - i byc moze nie wartalo podrozowac do Krakowa - ani ubiegac sie o pomoc na ten cel .
To jest szczegolnie krzywdzace obiektywizm rozwazan .
Poniewaz kilkakrotnie tak sie dziaao ,ze Wojewodzki Sad Administracyjny rozpatrywal
po kilkanascie spraw z moich skarg w jednym dniu- aby nadrobic zaistniale w tym zakresie zaleglosci ca.120 moich skarg do rozpatrzenia ,jakie uzbierano w czasie od wiosny 1999 roku do lipca 2004 roku . Wtedy wlasnie zlozylem skargi do naczelnych organow panstwa i podnioslem , ze RP przystapila przeciez do Unii Europejskiej wiec
takie postepowanie - czyli brak postepowania w moich sprawach - po prostu nie wypada.